Sala gimnastyczna nr 1

No i takie też nie było. Nexaron miał zamknięte oczy i spiętą w skupieniu twarz. May nie mogła tego wiedzieć, ale Nex potrafił przeprowadzić ten proces znaczenie szybciej. Cena tego było jednak to, że był on wówczas jeszcze bardziej nieprzyjemnym doznaniem. Gdyby widział reakcje dziewczyny to byłby w stanie ją zrozumieć. Choć on na jej miejscu odczuwałby raczej ekscytacje, bo sam lubił horrory. Proces więc trwał dalej i ran na skórze było coraz więcej, aż w końcu pokrywały całość ramion i dłoni. Następnie z świeżo otwartych ran zaczęły wysuwać się czarne płytki aż nie pozostawiły nawet skrawka skóry bez ochrony. Ciężko aby nie nową skórę nie skojarzyć się z łuskami, ale to nie wszystko zmiany jakie się dokonały. Przy stawie łokciowym, a także w połowie przedramienia i na barku pojawiły się inne deformacje. W ostatnim przypadku chyba najlepiej byłoby porównać to coś to naramiennika wykonanego z czegoś na kształt czarnej kości. Przy łokciu i przedramieniu pojawiły się natomiast ostre kolce wykonane z tego samego materiału, która wcale nie wyglądały zachęcająco.

Skupienie, skupieniem ale to naprawdę wyglądało nieprzyjemnie dla oka. Poruszająca się i pękająca skóra przypominała jakby coś się z niej rodziła. O jeśli o horrorach mowa, to nie przepadała za nimi, miała zbyt wybujałą wyobraźnie i później się bała, bo umysł podsyłał jej że w takich, a takich warunkach może się wydarzyć to i to. Straszna jest potęga umysł jednak jego pękająca, skóra przypominała scenę z narodzin obcego, gdzie on rozwala wnętrzności i wychodzi na świat cały w śluzie, krwi i flakach. Gdyby, więc teraz Nexaron spojrzał na minę dziewczyny wiedziałby, że nie jest to dla niej miły widok. Przemiana w końcu jednak musiał się skończyć. Z jego ciała wyrosło coś dziwnego, pokrywającego jego ciało na kształt łusek oraz dzikich winorośli. - To już?-spytała cicho.

O... Jak ciekawie. Nex miał bardzo podobnie. Kiedyś z tego właśnie powodu również nie lubił horror'ów, ale w pewnym momencie jakoś to w sobie przestawił o 180 stopni. Jak to dokładnie zrobił już nie pamiętał, lecz od tego czasu poza strachem czół swoistą ekscytację.
- Tak - odpowiedział po chwili ciszy i otworzył oczy szukając wzorkiem May. Widząc jak nagle dystans między nimi w sensie dosłownym, a może też przenośnym, się zwiększył uśmiechnął się krzywo - Aż taki straszny jestem? Nie chcesz już latać? - zapytał splatając przed sobą ramiona i przypadkiem tym samym brudząc swą podkoszulką resztkami krwi jakie pokrywały jeszcze ramiona.

- To dobrze- uśmiechnęła się krzywo do niego i przełknęła ślinę, spoglądając niezbyt zadowolona na niego. Odchrząknęła i poprawiła dłonią włosy. -Trochę- odpowiedziała i zrobił duży krok w jego kierunku, tak że znajdowała się na wyciągnięcie ręki od niego. -Zmieniasz się w diabła? -spytała i zaraz dotknęła jego ręki. Zrobiła to delikatnie niczym wystraszone zwierzę, zaraz cofając dłoń. - Ale mnie złapiesz, prawda?- spojrzała w jego oczy mówiąc całkiem poważnie. Nie chciała spaść i się potrzaskać na małe kawałki. Kto by ją później złożył do kupy?

No. On na pewno nie byłby w stanie złożyć May po upadku do kopy, ale może ktoś odpowiedni znalazłby się w szkole. Nie żeby Nex kogoś takiego znał, albo miał czas na poszukiwania w razie czego, więc darujmy sobie rozważanie tego scenariusza dalej, bo po co?
- Kto wie... Może kiedyś nim byłem? - był to poniekąd żart, ale na chwile obecną ciężko było wykluczyć jakąkolwiek możliwość. Za mało wiedzieli o tym co się stało w szkole i czy o tym co się działo teraz z nimi. Jednocześnie nie wydawało mu się aby ktokolwiek na terenie szkoły starał się odkryć prawdę. Nowa "skóra" chłopaka była gładka i twarda, a przy tym przyjemnie ciepłe.
- Tak - odpowiedział krótko nie chcąc jej jakoś na siłę do tego zmuszać. Jeśli się wycofa to to zaakceptuje. Gdyby tego nie zrobiła to chwyciłby ją dłońmi w tali i unosząc przeniósł na parkiet, bo tam będą mieli więcej miejsca.

-Myślisz?-uśmiechnęła się nikle, chwilowo nie wierząc, że nadaje się on na diabła lub kogoś tego pokroju. -Bardziej bym powiedziała, że przez to zielone światło zmutowałeś.-dodała po chwili. Bardziej wierzyła, w przedstawioną przez siebie wersję. Ale racja nikt tego nie zbadał. Jak to wszystko powstało? Skąd się wzięło? Czemu ludzie z tej szkoły mają moce? Czy im to zaszkodzi? Jakie będą tego wszystkiego skutki? Było wiele pytań bez odpowiedzi.
Dziewczyna pozwoliła, sobie dotknąć skóry chłopaka kolejny raz, a później położyła rękę na jego ramieniu. -Jesteś ciepły.- stwierdziła zaskoczona, co można było rozpoznać po jej wyrazie twarzy. Spodobało jej się, to więc zaraz uśmiechnęła się, a na jego przytaknięcie kiwnęła głową. Zamknęła oczy i dała się chwycić, a serce biło jej mocno i szybko, nieco wystraszone całą sytuacją.

- Mała rzecz, a cieszy, ale wiesz jeśli zamykasz oczy to mija się trochę z celem - powiedział widząc jak dziewczyna się psychologicznie do lotu. Nie poganiał jej i poczekał, aż się trochę rozluźni. Nex natomiast musiał podjąć decyzję. Jak dużo użyć siły? Ponieważ to był pierwszy raz uznał, że nie za dużo. Chciał aby później złapanie jej było również łatwe. May nagle poczuła lekki ucisk, a potem poleciała ku górze. Gdy zechciała otworzyć oczy to zauważyłaby, że znalazła się ponad tablicą kosza, więc jakieś 3-4 metry nad parkietem.

- Wiem ale potrzebuje chwili.- odpowiedziała i faktycznie po chwili otworzyła najpierw jedno swoje oko, a później drugie, spoglądając co się dzieje dookoła niej. Spojrzała też w oczy chłopakowi, czując się trochę luźniej. Kiedy jednak polecieli do góry mocno złapała się go za szyję. - WOW! -tylko tyle była w stanie powiedzieć unosząc się nad ziemią, rozejrzała się i kosze do gry były niżej niż oni. Dłonią zasłoniła swoje usta, zaraz czując jak spada, zamknęła oczy mając nadzieję, że zostanie bezpieczna złapana i nic jej się niestanie. Z jej ust wydobył się cichy pisk, przerażenia, a serce biło jej jak szalone.

Nexaron jednak już przygotowywał się do złapania piłki, a może worka kartofli? No dobrze... Uroczego worka kartofli. Nie mógł próbować jej złapać złapać w taki sposób w jaki trzymał ją przed rzutem, bo nie dość, że miałby bardzo wąskie okno zanim uderzy o parkiet jakby za mocno ją ścisnął to... Może nie byłby to horror, ale na pewno makabra. Zamiast tego złapał ją, więc na "pannę młodą przenoszoną przez próg domu". Dobrze, że dziewczyna była taka lekka, bo gdyby to był o jego walce tak lekko by nie było.
- Żyjesz? - zapytał poszukując spojrzenia May.

Piłka, worek ziemniaczków. Mógł nazwać sobie w głowie ją jak tam chciał, ważne było tylko jedno by ją jakoś złapał i by nie doszło do uszczerbku na zdrowiu, by May wróciła bezpiecznie na ziemię. Na szczęście tak się stało i po chwili znalazła się, bezpiecznie złapaną na rękach chłopaka. Złapała go dosyć mocno, mając zamknięte oczy. Po chwili dopiero je otworzyła i spojrzała na chłopaka. Chwilę nic nie mówiła, a w jej oczach było widać ten błysk kiedy coś jej się spodoba oraz lekki strach. - Mogę jeszcze raz?-spytała pokazując "jeden" swoim palcem, uśmiechając się do niego.

Nex czekał również w napięciu na to co powie. W końcu jeśli by nie chciała to nie zamierzał jej zmuszać. Gdyby się rozpłakała to też byłoby nie za fajnie. Zwłaszcza przez ten błysk w oku i to jak mocno się go chwyciła przez moment myślał, że właśnie ten scenariusz się zaraz ziści.
- Tylko jeden? - zapytał odetchnąwszy z ulgą, ale już po chwili wpadł na pewien pomysł - Jadłaś coś dzisiaj? - wyszczerzył się łobuzersko.

Na szczęście nie rozpłakała się jak mała dziewczynka ale musiała przyznać że to było bardzo intensywne no i oczywiście nowe przeżycie. Kiedy więc wylądowała bezpiecznie poczuła się lepiej i miała większe zaufanie do chłopaka. Na jego pytanie zdziwiła się jednak. - Jak chcesz to możesz mnie podrzucić kilka razy. - ładnie się uśmiechnęła. Za chwilę padło pytanie o jedzenie, więc westchnęła. - Nie, więc spokojnie nie zwymiotuje na ciebie.- pokręciła lekko głowa, nie wierząc, że czarnoskóry demon przejmuje się tym w tej chwili.

- Ej no... Nawet jeśli nie rzygasz kwasem... Bo nie rzygasz, prawda? To i tak nie chciałbym abyś mnie przyozdobiła zawartością swego żołądka - May dobrze odczytała intencje chłopaka kryjące się za drugim pytaniem. Pytał, bo wpadł na pomysł, który mógł ją doprowadzić do tego czego jednak wolał uniknąć.
Co więc zrobił? Przymierzył się do wykonania kolejnego rzuty, ale tym razem dwie rzeczy były inne. Pierwsze to rzucił ją znacznie mocniej niż przedtem, lecz siłę nie ukierunkował bezpośrednio ku górze, a wykorzystał do sprawienia, że May zaczęła wirować wokół własnej osi i to całkiem szybko.

-Nie, ale wyjadam ludzkie dusze.- stwierdziła, oblizując usta i uśmiechając się wredne do chłopaka. Oczywiście jej stwierdzenie nie było prawdą ale to wiedziała tylko ona i tylko ona. Po chwili gotowa, czekała jak znowu zostanie podrzucona. Tym razem rzut był inny i nie spodobał jej się. Znowu poczęła piszczeć i zamknęła oczy. To już nie było fajne. Chciała jak najszybciej znaleźć się na dole i bezpiecznie wylądować. - Nie chce!- krzyknęła,mając mocno zamknięte oczy.

Nex zaś przyglądał się wirującemu w powietrzu różowemu tornado w oczekiwaniu aż grawitacja o sobie przypomni. Rzut wyszedł mu nawet lepiej niż myślał i jeszcze raz pochwalił sam siebie, że najpierw upewnił się, czy May coś dzisiaj jadła. Martwiło tylko jedno... Z własnego doświadczenia wiedział, że najgorsze co można było zrobić podczas takiej "przejażdżki" to zamknąć oczy. Rozumiał, iż był to skutek strachu jaki ją ogarnął, ale bez punktu odniesienia błędnik zaczynał wariować. W najlepszym wypadku będzie przez parę minut chodzić jak pijana. W najgorszym... Zobaczą "tęczę"... Tym bardziej Nex skupił się na tym aby mocno chwycić dziewczynę. Mimo wszystkich tych wątpliwości Nexaron nie mógł się powstrzymać i po chwili wewnętrznej walki, którą przegrał po prostu parsknął szczerym śmiechem.

Złapała się go mocno jak tylko znowu poczuła, że jest w jego rękach. już nie miał ochoty być więcej razy podrzucana, kręciło jej się w głowie i było niedobrze, do tego pobladł. Skuliła się na jego rękach, trzęsąc się z przerażenia. Kiedy jednak tylko usłyszała jego śmiech, otworzyła oczy i spojrzała w jego kierunku. Zacisnęła rękę w pięść i uderzyła go lekko w bark. - Nie rób mi tak więcej.-zabrzmiał jej drżący głos. Widać było że ma dosyć i chciała spocząć na ziemi ale kręciło jej się w głowie.

- Ty też... Zrobisz sobie krzywdę - kiwnięciem głowy wskazał na jej teraz zaczerwienione knykcie. May mogła nie poczuć tego od razu z powodu złości, ale naramiennik w który uderzyła bardziej przypominał ścianę, aniżeli ciało. Łuski był twarde, ale nie do tego stopnia. Mniejsza jednak o to, bo albo Nex'owi upłynął czas, albo sam rozpoczął przemianę z powrotem do postaci zupełnie ludzkiej. Rogi, kolce, łuski i naramienniki zaczęły się stopniowo chować do wnętrza chłopaka.
- Teraz już możesz zrobić to bezpiecznie...

Spojrzała na swoje łokcie, które faktycznie były zaczerwienione. Nie wiedziała nawet kiedy tak mocno jej sobie przetarła, kiedy to się stało, nie poczuła nawet bólu. Dotknęła jednak tych miejsc i westchnęła. - Trzeba będzie posmarować i tyle.- stwierdziła, nie robiąc z tego większego problemu. Nie miała jednak większej ochoty na dalsze podrzuty czy też wygłupy. Kiedy więc ten znowu zmienił się do swojej formy, zeszła z jego rąk. - Dzięki za wygłupu, chwilowo mam jednak dosyć. -skłoniła się mu i potuptała, lekko krzywmy krokiem w kierunku trybun by na nich przysiąść i na chwilę odetchnąć, by świat przestał wirować przed jej oczami.

Ups? Czyżby przesadził? Niestety nigdy nie potrafił rozgryźć przedstawicielek płci pięknej, ale co mógł na to poradzić? Póki co jeszcze nie potrafił czytać w cudzych myślał i sumie... Nie chciałby tego umieć. Już teraz mało kogo lubił, a co dopiero byłoby wówczas.
- Nie trzeba było zamykać oczu - powiedział siadając obok jej na trybunach. W sumie to co miała za sobą chyba najtrafniej było nazwać wirówką, więc doświadczeniem dość ekstremalnym. On zaś choć nigdy na podobnej atrakcji nie zwymiotował to pamiętał, że wystarczyła karuzela na placu zabaw i to zamknięcie oczu. Nie można było tych dwóch doznań porównać, ale jeśli on wtedy już poczuł się niedobrze. Co czuła May?

Trochę tak, to doznanie było za mocne jak dla May. Może faktycznie źle zrobił zamykając oczy ale czy widząc obracające się z sporą prędkością mazaje było by jej lepiej i mniej odczuwała by zawroty głowy. -Skąd miałam wiedzieć. Pierwszy raz doznałam czegoś takiego- spojrzała na chłopaka. -Jestem blada jak ściana?-spytała z pełną powagą czując się dziwnie skołowana. - Możesz mnie podrzucać w taki sposób jak zrobiłeś to za pierwszym razem, nie tak jak przed chwilą-pogroziła mu przy tym palcem tuż przed nosem.

Nex zastanowił się moment nad pytaniem May, bo w sumie było to dobre pytanie.
- Chyba nie... Wydaje mi się, że musisz też być w stanie skupić na czymś wzrok - przyznał jej rację po chwili, ale co poradzić? Swe umiejętności miał od niedawna. Nie wszystko jeszcze rozgryzł. Sam siebie nie byłby w stanie w takim stopniu zakręcić, więc był to pierwszy raz gdy miał ku temu okazje.
- Bardziej niż ja nie, więc jest dobrze... Okej... Przepraszam, ale to może już innym razem. Znasz zabawę w samolocik? - dopiero co skończył przepraszać za jedną głupotę, a już wpadł na drugą...

- A jak skupić wzrok na czymś skoro wszystko ci przed oczami przelatuje i się mazia?- pokręciła głową i westchnęła. Nie rozmawiajmy jednak może dalej o tym, nie było sensu dalej ciągnąć tego tematu.
-To chyba nie jest dobrze.- poprawiła chłopka. Dobrze jednak, że mogła w spokoju sobie tutaj posiedzieć. Słysząc jednak o zabawie w samolot, którą dobrze znała, odsunęła się od razu od niego, zasłaniając się swoimi dłońmi. - Nie, nie nie. Ja dziękuje chwilowo za zabawy z tobą.-stwierdziła z pełną stanowczością. - Ja sobie tu posiedzę chwilę, wypiję może sobie herbatę z automatu, polepszy mi się i pokicam do akademika. Taki jest plan, więc może niego będę się trzymać. Już bez zbędnych udziwnień, dobrze.

- Tak, wiem... Straszny jestem - zaśmiał się krótko wstając ze swojego miejsca. To co teraz? Przyszedł tutaj aby trochę pograć. Udało mu się zrobić to i znacznie więcej, więc był zadowolony z obrotu spraw. Chyba była jednak już pora poszukać sobie zajęcia gdzie indziej. Pomysłów na to czym się zająć miał parę, ale jeszcze nie podjął decyzji, który z nich zrealizuje.
- Nara - rzucił jeszcze krótko i potruchtał do najbliższego wyjścia.

[z t]

-Nieprawda- zasmiala sie bo wcale tak nie uwazala. Spojrzala jak chlopak odchodzi I pozegnala sie z nim. Kiedy znikl z sali posiedziala jeszcze chwile, wypila ciepla herbate z automatu. Poczula sie po tym lepiej a zawroty glowy staly sie mniejsze. Zebrala wiec.swoje rzeczy I poszla w sobie znanym kierunku.

Zt