"Military Intelligence section 6"

Imię: Asilis
Nazwisko: Blackwood
Wiek: 27
Grupa: Personel
Ranga: Złota rączka/Mechanik/Woźny
Pochodzenie: Wielka Brytania

Wzrost: 183 centymetry
Waga: 65 kilogramów
Wygląd: Na pierwszy rzut oka jest to kobieta wysportowana, dobrze zbudowana, sięgająca 183 centymetry wzrostu z dodatkiem 65 kilogramów żywej wagi. O delikatnej, zadbanej skórze w kolorze najprawdziwszego alabastru. Ze zdobiącymi jej głowę białymi jak śnieg, lśniącymi niczym księżych włosami, długością sięgających lekko wystających łopatek. Ostrawe rysy twarzy ukształtowane dzięki nabytemu doświadczeniu, ukazujące spokój, wyrachowanie i oziębłość wypływającą wręcz ciurkiem spod szmaragdowych, wielkich, hipnotyzujących oczysk. Dłonie na których myśl przyszłoby słowo aksamitu. Nie zapomniawszy o apetycznie urzeźbionym brzuchu, nad którym widniały dwie, średniego rozmiaru kule czystej kobiecości. Plecy, których linia kręgosłupa zapraszała wręcz do wspólnej przejażdżki, której podróż kończyła się w okolicach równie przyjemnych, jędrnych pośladkach. Te natomiast były wspierane przez szerokie biodra, mocne uda, wysportowane łydki i urocze, małe stópki.
Natomiast zdobiące jej ciało ubrania najczęściej zasłaniają naturalny wdzięk. Przeważnie są to t-shirty z średniej długości rękawami, z wizerunkiem przeróżnych logotypów i samych sygnetów z gier czy firm często pozbawionych większego gustu. Z dodatkiem czarnych niczym piekło bojówek uzbrojonych w glany wielo-oczkowe czy groźnie wyglądające, matowe kozaki.

Charakter: Asilis należy do osób spokojnych, trzymającym swe emocje mocno na wodzy. Emituje przy tym dość nieprzyjemną, oziębłą aurą, potęgowaną przez brak ufności. Podczas rozmów stara się być kulturalna, acz asertywna, kierując się w głównej mierze logiką i obiektywnością, zrzucając na drugi plan coś mającego miano uczuć. Czyni to z niej świetnego, naturalnego doradce, o sporym współczynniku sprawiedliwości.
W środowisku, w którym czułaby się swobodnie, miewa skłonności do melancholii, która koniec końców potrafią przynieść na jej usta uśmiech, o który niezwykle trudno w normalnym wypadku. Rozśmieszenie jej wymaga nie lada wyzwania, a rozzłoszczenie skończy się wybuchem sporej dawki bolesnej, arktycznej szczerości.
Fobie: Lęk wysokości.
Uzależnienia: Wyroby tytoniowe.

Historia: Życie jak to życie, usłane różani mi nigdy nie było i w jej wypadku nie odchodziło to od reguły.
Ojciec robotnik i alkoholik, który wyżywał się na swej rodzinie za swoją kiepską pracę, brak perspektyw i pieniędzy. Matka pracująca w pralni, zarabiająca jeszcze gorsze pieniądze, siedząca całe dnie i noce tylko po to, by dorobić się dodatkowych kliku funtów za cenę przesiadywania w substancjach co najmniej rakotwórczych. Tak wyglądało życie wśród tej statystycznej rodziny, wiążącej koniec z końcem i doprowadzającej siebie i bliskich do ruiny.
Asilis nie miała łatwo, musząc zmagać się z wiecznie pijanym ojcem w samotności już od najmłodszych lat. Z trudnością ukrywając liczne siniaki na ramionach czy plecach wraz z przekroczeniem progu szkoły. Starając się zachować dystans wobec swoich rówieśników w celu ukrycia prawdy, szybko otrzymała łatkę "dziwaczki", co tylko jeszcze bardziej przykuło uwagę innych, zmieniając jej życie i w tym miejscu w istny koszmar.
Gdzie się nie udała, musiała walczyć o przeżycie. Może nie na tle fizycznym, ale psychiki, która z każdym dniem stawała się coraz kruchsza. Pragnienie uwolnienia od tego bagna, chęć wyzwolenia i uczucia przynależności do jakiegoś miejsca były spore, ale w jej przypadku niemalże nieosiągalne. Jedyną osobą, która była w stanie wyprostować ją, podnieść z brudnej podłogi, dać nieco radości i pocieszyć była wiecznie uśmiechnięta mimo przeciwności losu matka, którą kochała nad życie i ze wzajemnością. Niestety, "bóg" napisał dla niej ponurą przyszłość, która miała mieć miejsce w szkole średniej.
Matka zmarła z powodu choroby wywołanej chemicznymi substancjami zawartymi w nieekologicznej pralni, która szybko po tym incydencie została zamknięta. Istota, pomagająca jej ukoić duszę i zaszczepić wieczny uśmiech - zniknęła z tego świata, wypełniając jej serce pustką, mrokiem i ciemnością. Ostoja spokoju zawaliła się. Niegdyś praktykująca uśmiechanie się mimo przeciwności losu Asilis, stała się jedynie marną iskierką tego, kim kiedyś była. Uczucia zrzuciła na drugi plan, które mogły w tej chwili być niczym tykająca bomba zegarowa z wielką etykietą "samobójstwo". Tylko to pozwoliło przyjść na pogrzeb swej najukochańszej osoby, roniąc kilka łez mimo pragnienia zapełnienia nimi całego kościoła. Żal, uczucie samotności i tęsknota stały się nieodłączną częścią egzystencji Asilis, która musiała rozpocząć walkę ze swoimi demonami. To jednak nie były ostatnie atrakcje, jakie "życie" zapisało w jej biografię.
Niemalże pod koniec szkoły średniej, ojciec z powodu straty najbliższej zaczął pić więcej, z frustracji bijąc i mocniej swoją córkę. Była dzielna, znosiła to, lecz do pewnego stopnia, a raczej dnia.
Pewnej pochmurnej, deszczowej nocy, gdy metropolia smacznie spała w swych blokowiskach, wylegując się w wygodnych łóżeczkach, pewien obszczymurek aka ojciec Asilis szczególnie wypił o kilka drinków za dużo w przydrożnym, tanim barze. Buzujące w nim niespełnione pragnienia, mroczne żądze po stracie ukochanej przejęły nad nim kontrolę. Wszedł on do pokoju swej córki z o wiele bardziej niecnymi celami niż zwykł je posiadać. Ściągnął pas, następnie spodnie, rzucił buty i z upiciem wysokoprocentowego wytworu alkoholowego, ruszył w stronę łóżka kobiety. Ściągnął kołdrę i złapał za spodnie kobiety, starając się zedrzeć z niej ubrania.
Doszło do szarpaniny, lada moment wymiany uderzeń, które zakończyły się na całe szczęście ucieczką Asilis z domu, mającej na sobie jedynie przydługawą kurtkę zasłaniającą jej braki w garderobie. Bosymi stopami stąpała po przenikliwie zimnej, mokrej od deszczu asfaltowej drodze, kierując się w stronę najbliższego posterunku policji, gdzie wreszcie mogła zaznać chwilowego, dziwnego spokoju wypełniającego jej ciało. To miało wielki wpływ na jej myślenie i przyszłość, która wreszcie nabrała kolorów.
Wyższa szkoła detektywistyczna, utrzymywanie się ze stypendium i podziw ze strony rówieśników. Nim spostrzegła, zdążyła wspiąć się na poziom Zastępcy Inspektora, przejść szkolenie jednostek specjalnych, nauczyć się świetnie języka japońskiego, stając się kimś kogo śmiertelnik nazwałby "szpiegiem". Wypełniając znakomicie kilka misji w terenie, została przydzielona na długoterminową misję w Japonii, mając na celu zdobycie interesujących MI6 (Wywiad Wojskowy, sekcja 6) informacji.

Dodatkowe informacje:
- Szkoła detektywistyczna oraz szkolenia wojskowe zaszczepiły w niej subtelną miłość do broni palnej, z którą nie warto jest igrać przez ogrom doświadczenia w jej posługiwaniu.
- Sztuki walki to absolutne minimum po jej przeżyciach. Lepiej zachować dystans, gdyż Krav Maga zmieszana z Judo i ogólnym pojęciem "close quarter combat" może bywać zabójcza.
- W wolnych chwilach pogrywa na keyboardzie, z którym podróżuje z kraju do kraju. Lecz absolutnie nie jest w tym dobra, choć brzdąkany dźwięk bywa przyjemny dla ucha.
- Pała niezdrową nienawiścią do wytworów alkoholowych.
- Świetny kierowca z przymusu.
- Talent do improwizacji.
- Podczas szkolenia wybrała specjalizacje mechanika, która pozwala jej na naprawę wszelakiej maści maszyn i broni palnych.
- Szczypta zamiłowania do fotografii.
- Beztalencie do spraw informatyki i komputerów.
- Miłośniczka wytworów herbacianych.
- Nie przepada za kawą, która ją usypia.
- Ateistyczne podejście do wszystkiego.
- Lubi zwierzęta, a one lubią ją.