Imię: Hana
Nazwisko: Miyazawa
Wiek: 18 lat
Pochodzenie: Jokohama, Japonia
Klasa: Trzecia
Grupa: Rada Uczniowska
Ranga: Przewodnicząca Rady Uczniowskiej
Wzrost: 160 cm
Waga: 50 kg
Wygląd: W małym, o niebieskich ścianach pokoju, leży piękna, białowłosa dama. Przez okna wdzierają się delikatne promienie słońca, które oświetlają drewniane łóżko. Na nim leży niebieska poducha, biało-błękitna pierzyna i biała pościel.
Nagle rozległo się strasznie głośne westchnięcie. W pomieszczeniu zaczęło się coś dziać. W końcu panienka Miyazawa podniosła się z łóżka. Dla niektórych mogłaby budzić grozę - chuda, blada, a do tego widać jej najmniejszą kostkę. Wydawać by się mogło, że najmniejsza siła mogłaby zniszczyć porządek na jej ciele. Biała cera, prawie jak u wampira, tak jakby Hana nigdy nie wychodziła na słońce. Delikatna, nieskazitelna, nienaruszona promieniami UV. Takie słowa nam się kreują, gdy widzimy Miyazawę.
Kobieta ma piękne, długie nogi. Zero cellulitu. Dziewczyna bardzo często biega. Jest wysportowana, dzięki czemu ma piękny brzuszek. W końcu ubiera swoją czarną, koronkową bieliznę i tego samego koloru sukienkę. Uśmiecha się tajemniczo w stronę lustra, podchodzi bliżej do niego. Uśmiech niektórych mógłby wystraszyć, albo uspokoić nerwy. Nakłada na swoją twarz leciutki makijaż. Jej błyszczące, fioletowe oczy wypatrują, chociażby najmniejszego błędu, który mogłaby popełnić. Ślepia okryte są pięknym, kruczoczarnym wachlarzem rzęs. Twarzyczkę zdobią drobne, malinowe usta oraz niewielkiej wielkości nosek. Całym podkreśleniem wyglądu dziewczyny są piękne, długie, białe włosy. Rena naprawdę o nie dba. Wydawać by się mogło jakby całe dnie spędzała na pielęgnowaniu ich. Cała ten wizerunek może sprawiać, że niektórzy mogliby w ciemności pomylić ją z duchem.
Przewlekłe choroby: brak
Charakter: Jeżeli znajomi mieliby ją określić jednym japońskim słowem z pewnością byłoby to "tsundere". Jednak zacznijmy się od początku.
Charakter Hany nie da się opisać jednym zdaniem, słowem, czy nawet długą charakterystyką. Można powiedzieć, że jest zmienna jak wiatr, który jest niegdyś łagodny, zamienia się w tornado, tak samo energiczna, porywista, okrutna, a zarazem piękna. Stara się nie wyrażać zbyt dużej liczby słów. Uważa, że może spowodować to zbytnie przywiązane do niektórych spraw. Najpewniej spowodowane jest to przez huśtawki nastroju, które, co chwilę nawiedzają ciało białowowłosej. Dziewczyna uważa się za normalną, ba nawet nie zdaję sobie z tego sprawy, a jest prawie jak kobieta w ciąży raz stan depresyjny, raz żądza mordu, czasami potulna niczym baranek, ale ona uważa, iż te zachowanie można bardzo łatwo wytłumaczyć.
Hana może być niemiła i wredna, gdy jest nie w humorze, lub ktoś ją urazi. Potrafi czasami bez powodu naskoczyć i powiedzieć mu, co tak naprawdę o nim myśli. Może też kogoś skreślić bez powodu, bo nie podoba jej się jego twarz. Oczywiście, bywają chwilę, kiedy uczennica zachowuje się milutko i przyjaźnie jak na nastolatkę przystało.
Jednak to są chwilę nietrwałe, ulotne i nie pojawiają się często. Nie za bardzo przejmuje się konsekwencjami. Zawsze szuka sobie jednego miejsca, gdzie mogłaby wrócić. Jeżeli jakiejś jej zostało zniszczone, poszuka kolejnego. Kolejne słowo, które mogłoby określić Hany? Dziecinna. Uwielbia wszelkiego rodzaje zabaw, zwłaszcza jeżeli ma za czymś gonić. Jest mistrzynią we wszelakich gierkach. Nienawidzi przegrywać, ba! Swoje przedziwne zabawy zawsze wygrywa. Dlatego lubi tam bardzo pogrywać z sportowcami. Do tego zawsze są jakieś dziwne podteksty. Aczkolwiek szybko się przy tym zawstydza.
Skoro gra potrafi też utrzymać pokerową twarz oraz jest naprawdę świetną kłamczuchą i manipulatorką. Po co się przemęczać skoro inni też to mogą zrobić? Jak może zalegać na kanapie zalega, chyba że już naprawdę musi się ruszyć to jej zacny zadek pójdzie i załatwi to, co akurat w tym momencie potrzeba.
O dziwo chyba jeszcze nigdy się nie zakochała, cały czas marzy. Stara się nałożyć na samą siebie maskę obojętności. Tak jakby nigdy nikogo nie miała pokochać, z nikim być związana. Nigdy nie wyzbyła się ludzkich odruchów, potrafi płakać, złościć się i śmiać, zwłaszcza przy jej najbliższych. Najczęściej zdradza ją mimika twarzy. Nie odpuści nikomu zadanych krzywd. Co najważniejsze potrafi być też bardzo łagodna.
Fobie: psy - nieważne, kiedy dziewczyna psa od razu ucieka pd niego jak najdalej. Boi się ich odkąd w dzieciństwie została pogryziona. Może to i przypadek, ale większość psów też nie uwielbia Miyazawy i najchętniej by ją zjadło.
Uzależnienia: gry, nauka i gry.
Historia: Bycie dzieciakiem wcale nie jest takie łatwe jak mogłoby się wydawać, zwłaszcza gdy jesteś dzieckiem znanego modela i przyszłej zdobywczyni nobla. Wszyscy stawiają wymagania - bądź ładna, ucz się dobrze, uśmiechaj się ładnie do zdjęć, pamiętaj by zrobić kolację. Bądź tu mądrym. Czyje wymagania lepiej spełnić? Mamy, czy taty? A może być sobą? Może lepiej w ogóle pozbawić się własnego ja? Po co być sobą, czy to ma jakikolwiek sens, skoro ludzie mówią Ci, że jesteś głupi? Od dziecka uczymy się grania. Co nam wolno, a czego nie? Kogo można zranić, a kogo nie? Całe życie jest grą, ale przez życie uczymy się jak grać.
A jak zaczęła się jej gra?
Nikt nie pamięta początku, nawet ona sama. Warto zaznaczyć, że wszystko powstało z nicości. Dla dziewczyny nicością była zwykła radość, miłość. Na co dzień uśmiechająca się Hana przeszła dużą metamorfozę, by stać się tym, kim jest obecnie. Początek życia nie był niczym specjalnym. Małe dziecko ciekawe wszystkiego. Zainteresowana życiem, nauką, wszystkim, co ją interesowało, szybko chłonęła wiedzę. Już od przedszkola wygrywała wszystkie konkursy wiedzowe. Jednocześnie była przy tym niezwykle miła. Nikt nie powiedziałby, że ma ogromne ego. Gwiazda przedszkola. Dziwnym trafem zajmowała się zawsze najmniej lubianymi osobami i szybko się do nich przywiązywała.
Jedną z takich osób był Tius. Dziewczyna mocno się do niego przywiązała. Kochała go najprawdziwszą dziecięcą miłością. Z jego strony to tylko przyjaźń. Nigdy nie był za rozmowny, mimo to Hana zajęła się chłopcem. Spędzała z nim całe godziny. Dziewczynka czuła się przy nim bezpiecznie, nigdy się nie zmieniał. Jej sytuacja w domu była napięta. Cały czas wysłuchiwała kłótni najbliższych osób. Prawdopodobnie już wtedy zaczynała grać kogoś kim nigdy nie była. Wszystkie troski chowały się, gdy widziała Tiusa. Od razu na jej twarzy pojawiał się uśmiech. Jej raj mógł trwać wiecznie, gdyby nie nagłe zniknięcie chłopaka.
Wtedy postawiła sobie jeden cel, do którego miała dążyć - być szczęśliwą. Nic nie wywoływało u niej takiej radości jak gra. Próbowała wszystkiego - pokera, wojny, gier planszowych, gier komputerowych. Nic nie wywoływało takiej radości od widzenia cierpienia innych. Ktoś był gorszy od niej. To napawało ją dumom. Posiadając cel, łamała serca wielu mężczyznom, brylowała w szkole i co roku zostawała przewodniczącą samorządu szkolnego. Nigdy nie chciała czuć się źle. Do nikogo się nie zbliżała. Nie chciała by ktokolwiek zranił ją jak Tius, nie chciała by ktoś ją zranił. Mogła polegać tylko na sobie. Tak sobie wmówiła.
W związku z jej wynikami trafiła do Gensou Koukou. Bardzo interesowała ją ta szkoła, a zwłaszcza samorząd uczniowski. Na początku roku zgłosiła się tam. Wcześniejszego przewodniczącego nie było już w szkole. Słyszała tylko pogłoski, że osoby, które mówiły o niesamowitych mocach poszczególnych uczniów. Musielibyście widzieć zdziwienie na twarzy, gdy widziała pierwszy raz sportowców w akcji. Nic tak bardzo jej nie pociągało jak władza. Dlatego zrobiła wszystko, co musiała zrobić i wygrać wybory.
Samorząd Uczniowski Gensou Koukou jest dla niej bardzo specyficznym miejscem. To tu postawiła pierwsze kroczki, by zaufać innym. Osoby będące w frakcji Hany, są specjalnie wybierane przez nią. Musi być w stanie troszczyć się o nich. Nie traktuje ich jak część gry. Są rodziną.
Dodatkowe informacje:• Nigdy nie zastanawiała się jak to mieć chłopaka, chciałaby mieć po prostu przyjaciół. Jej senny ideał ma czerwone oczy.
• Cały czas śpi z misiem z dzieciństwa. Zawsze leży na jej łóżku.
• Unika głębokości. Jej największym lękiem jest strach przed utonięciem.
• Jej ulubioną potrawą jest budyń.
Indeks 
